ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ : ΚΑΘΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΕΙ ΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ

Η υπογονιμότητα έχει αναγνωριστεί πλέον ως σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας σε όλο τον κόσμο από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO). Η υπογονιμότητα αποτελεί πολύπλοκη ασθένεια, με σημαντικές ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι οι γιατροί την αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα ευθύνη και σοβαρότητα.

H απόκτηση ενός παιδιού είναι δώρο ζωής! Οι πιο πολλοί άνθρωποι, ανεξάρτητα που κατοικούν, ποιο είναι τα κοινωνικό του στάτους και η οικονομική τους κατάσταση, κάνουν σχέδια. Οραματιζόμενοι μάλιστα κι ένα μέλλον που περιλαμβάνει παιδιά.

Δυστυχώς δεν μπορούν όλα τα ζευγάρια να επιτύχουν μια αυθόρμητη εγκυμοσύνη. Ένα σημαντικό ποσοστό, τοποθετείται γύρω στο 15%, θα χρειαστεί ιατρική και υποστηρικτική βοήθεια για να αντιμετωπίσει την υπογονιμότητα.

Πότε μιλάμε για υπογονιμότητα

Με τον όρο υπογονιμότητα, περιγράφουμε τη μη επίτευξη εγκυμοσύνης μετά από 1 έτος (12 μήνες) συχνών ελεύθερων σεξουαλικών επαφών.

Για να κατανοήσουμε τη είναι η υπογονιμότητα, ας δούμε αυτό:

Από τα 100 ζευγάρια που ξεκινούν την ίδια χρονική στιγμή τις προσπάθειες για τεκνοποίηση, με την προϋπόθεση ότι :

-έχουν ελεύθερες χωρίς προφύλαξη σεξουαλικές επαφές

-η συχνότητα επαφών είναι κάθε 2 με 3 ημέρες σε όλη τη διάρκεια του κύκλου

-η γυναίκα είναι κάτω από 36 ετών και

-έχουν κάνει τα παραπάνω για τουλάχιστον 12 μήνες

συμπεράνουμε ότι :

Τα 80 ζευγάρια θα επιτύχουν τελικά, ανεξάρτητα από το χρόνο που μπορεί να χρειαστεί, μια εγκυμοσύνη.

Από τα υπόλοιπα 20, εάν αυτά εξακολουθήσουν να έχουν την ίδια συχνότητα ελεύθερων επαφών για ακόμα 12 μήνες, κι εφόσον η ηλικία το επιτρέπει, 5 με 10 ακόμα θα επιτύχουν μια εγκυμοσύνη, κατά το δεύτερο χρόνο προσπαθειών.

Έτσι, μετά από πάροδο δύο ετών, η αθροιστική πιθανότητα για εγκυμοσύνη στα ζευγάρια που προσπαθούν με τον τρόπο και τη συχνότητα που αναφέραμε, αγγίζει το 90%.

Εσείς Ακόμα να Κλείσετε Ραντεβού???

Αν κοιτάξουμε προσεχτικά τα περιστατικά, θα βλέπαμε πως οι πιθανότητες επιτυχίας ή αποτυχίας είναι άμεσα συνδεδεμένες με τη διάγνωση και τα στοιχεία που συλλέγουμε κατά τη διάρκεια της διερεύνησης.

Η υπογονιμότητα σε ένα ζευγάρι μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα στο αναπαραγωγικό σύστημα της γυναίκας, του άνδρα ή και των δύο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρά την εκτενή διερεύνηση, τα αίτια για την υπογονιμότητα δεν προσδιορίζονται. Είναι η λεγόμενη ανεξήγητη υπογονιμότητα.

Σε κάθε περίπτωση ο σημαντικότερος και πλέον καθοριστικός παράγοντας (υπο)γονιμότητας ενός ζεύγους, είναι η ηλικία της γυναίκας. Για την ηλικία του ανδρός, δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για τη βαρύτητα της.

Εξετάσεις

Στο πρώτο στάδιο διερεύνησης, οι εξετάσεις που σχετίζονται με την επίτευξη εγκυμοσύνης είναι : ανάλυση σπέρματος,  έλεγχος της ωοθυλακιορρηξίας, έλεγχος των ορμονών FSH/LH και υστεροσαλπιγγογραφία.

Αν απαιτηθεί, ο γιατρός μπορεί να συστήσει επιπλέον μέτρηση της ορμόνης AMH, υπερηχογραφική μέτρηση του αριθμού των ανώριμων ωοθυλακίων (2-8mm) την 3η ημέρα του κύκλου, έλεγχο προλακτίνης.,Επιπρόσθετα, έλεγχο των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα, βιοψία ενδομητρικού ιστού στην ωχρινική φάση, έλεγχο χλαμυδίων, έλεγχο για HIV, ηπατίτιδα B και C. Τέλος, μικροβιακό-βιοχημικό έλεγχο σπέρματος- υπερηχογραφικό έλεγχο οσχέου και ορμονικό προσδιορισμό.

Καλέστε Μας Τώρα!!!

Αν χρειαστεί να το ψάξουμε ακόμη βαθύτερα, μπορεί να συστηθούν και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις. Αυτό όταν δεν είναι ξεκάθαρη η διάγνωση της υπογονιμότητας ή όταν το ζευγάρι έχει υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Αν όλα φαινομενικά εμφανίζονται ότι είναι καλά, το αποτέλεσμα όμως παραμένει αρνητικό.

Στις πιο εξειδικευμένες εξετάσεις περιλαμβάνονται : υστεροσκόπηση, λαπαροσκόπηση, κατακερματισμός του DNA, καρυότυπος ζεύγους και ανοσολογικοί παράγοντες.

Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σημαντική η εξατομικευμένη προσέγγιση στην υπογονιμότητα. Ανάλογα με τα δεδομένα και το ιστορικό του κάθε ζευγαριού,προσδιορίζουμε ποιες εξετάσεις είναι χρήσιμο να πραγματοποιηθούν και ποιες όχι.