ΕΚΤΟΠΗ ΚΥΗΣΗ

Η εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου εκτός της κοιλότητας της μήτρας χαρακτηρίζεται ως έκτοπη κύηση και αποτελεί μία από τις σοβαρότερες επιπλοκές της εγκυμοσύνης.Το 15% της μητρικής θνησιμότητας έχει σχέση με αυτή την κατάσταση.

Η επίπτωση της νόσου κυμαίνεται μεταξύ 16-27 ανά 1000 κυήσεις με το μεγαλύτερο ποσοστό να παρατηρείται στις ηλικίες από 35-44 ετών και κάτω των 18 ετών. Μετά από μία έκτοπη κύηση, ο κίνδυνος και η επόμενη κύηση να είναι έκτοπη είναι 7-13 φορές μεγαλύτερος. Σε ποσοστό 50-80% η επόμενη κύηση θα είναι ενδομήτριος, 10-25% μπορεί να είναι έκτοπη και οι υπόλοιπες ασθενείς θα είναι υπογόνιμες.

Τα τελευταία χρόνια μετά την έγκαιρη διάγνωση η αναπαραγωγική ικανότητα έχει βελτιωθεί σημαντικά, ενώ και η μητρική θνησιμότητα έχει μειωθεί. Οι θέσεις που μπορεί να γίνει η έκτοπη εμφύτευση είναι : οι σάλπιγγες (95%) των περιπτώσεων, η ωοθήκη (0,5-1%), η περιτοναϊκή κοιλότητα (κοιλιακή έκτοπη κύηση) και ο τράχηλος (τραχηλική κύηση) 1 :2.500 έως 1:50.000 κυήσεις.

Εμείς θα μιλήσουμε για τη Σαλπιγγική έκτοπη κύηση που είναι και η συχνότερη.

Εσείς Ακόμα να Κλείσετε Ραντεβού???

Η μερική απόφραξη ή η στένωση του αυλού της σάλπιγγος αποτελεί την συχνότερη αιτία έκτοπης σαλπιγγικής κύησης. Οι φλεγμονές των σαλπίγγων και η πυελική φλεγμονή δημιουργούν συμφύσεις.  Αυτές καθηλώνουν ή αλλοιώνουν την φυσιολογική πορεία των σαλπίγγων, ενώ καταστρέφουν και τους κροσσούς. Η φλεγμονή από χλαμύδια αποτελεί τον σοβαρότερο παράγοντα βλάβης των σαλπίγγων και σε ποσοστό 7-30% των ασθενών με έκτοπη κύηση, έχουν θετικής καλλιέργειες. Συγγενείς ανωμαλίες όπως λεπτές και μακριές σάλπιγγες, εκκολπώματα, διπλά κωδωνικά στόμια, η ενδομητρίωση, η ισθμική οζώδης σαλπιγγίτιδα, τα ινομυώματα και οι κύστεις των ωοθηκών (λόγω πιέσεως και στένωσης του αυλού) θεωρούνται αίτια έκτοπης κύησης.

Χειρουργικές επεμβάσεις όπως αφαίρεση κύστης, σφηνοειδής εκτομή των ωοθηκών, εκπυρήνιση ινομυωμάτων, φαίνεται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο έκτοπης κύησης. Η σκωληκοειδεκτομή και η καισαρική τομή δεν έχουν σχέση. Επίσης, οι τεχνητές εκτρώσεις αυξάνουν 10 φορές τον κίνδυνο έκτοπης κύησης, λόγω μετεγχειρητικής φλεγμονής. Γυναίκες με προβλήματα υπογονιμότητας που υποβάλλονται σε πρόκληση ωοθυλακιοωρρηξίας, παρουσιάζουν ποσοστά έκτοπης κύησης 4.6%.

Η κλινική εικόνα ποικίλλει ανάλογα με την εντόπιση, την ηλικία της κύησης και την ρήξη ή μη της σάλπιγγος. Η κλασική τριάδα συμπτωμάτων είναι: ο πόνος, η αμηνόρροια και η κολπική αιμόρροια που οφείλεται στην απόπτωση του φθαρτού. Παρατηρούνται στο 50% των ασθενών και είναι περισσότερο τυπική στις περιπτώσεις ρήξης. Επίσης η γυναίκα θα αναφέρει  πιθανά συμπτώματα και σημεία της εγκυμοσύνης, όπως ναυτία, εμέτους, τάση και διόγκωση των μαστών κ.λπ.

Καλέστε Μας Τώρα!!!

Η έγκαιρη διάγνωση της νόσου είναι πρωταρχικής σημασίας. Τα τελευταία χρόνια με τις εξελίξεις στην διαγνωστική προσέγγιση η μητρική θνησιμότητα έχει ελαττωθεί σημαντικά. Σύμφωνα με τα τελευταία βιβλιογραφικά δεδομένα όταν με διακολπικό υπερηχογράφημα και τιμή β-HCG πάνω από 1.000 mlu/ml δεν αναγνωρίζεται ενδομητρικός σάκος. Η διάγνωση για έκτοπη κύηση είναι σχεδόν βέβαιη.

Ο πλήρης υπερηχογραφικός έλεγχος περιλαμβάνει και το κοιλιακό υπερηχογράφημα με το οποίο ελέγχεται καλύτερα η πύελος και η περιτοναϊκή κοιλότητα. Έτσι στην έκτοπη κύηση διαπιστώνεται η ύπαρξη μάζας στο εξάρτημα και αίμα στην περιτοναϊκή κοιλότητα λόγω ρήξης της σάλπιγγας.

Η θεραπεία είναι χειρουργική ή φαρμακευτική. Και οι δυο μέθοδοι είναι αποτελεσματικές, αν και η χειρουργική κερδίζει μεγαλύτερο έδαφος. Όμως η επιλογή γίνεται με βάση την κλινική κατάσταση της ασθενούς, συμπεριλαμβανομένων παραγόντων που αφορούν την ίδια την έκτοπη κύηση.